Hervormden en Gereformeerden en ook Luthersen zijn in 2004 samengegaan in de PKN, dat is de Protestantse Kerk van Nederland. Zij bezitten veelal de dorpskerken en de grote kerken in de steden. De zondagse diensten verlopen volgens een vast patroon (liturgie genoemd). Men zingt psalmen en liederen (bijvoorbeeld uit Het Liedboek voor de Kerken) onder begeleiding van (vaak) een orgel of piano.

Evangelische christenen hechten minder aan tradities en meer aan spontane acties, komen vaak als gemeente samen in een schoolgebouw bijvoorbeeld, benadrukken het belang van de volwassendoop, leggen het accent meer op de geloofsbeleving dan de geloofsleer. Hun samenkomsten zijn vaak minder plechtig dan in protestantse (gereformeerde) kerken en meer uitbundig. Men zingt vaak vrolijke en gemakkelijk te zingen 'opwekkingsliederen' van aanbidding en lofprijzing.

Pinkstergemeenten leggen het accent op de werking van de geest van God die is uitgestort met het Pinksterfeest te Jeruzalem, vijftig dagen nadat Jezus is opgestaan uit de dood (50 is in het Grieks: pentacosta, vandaar in het Engels de naam Pentecostals). De Heilige Geest van toen doet nog dezelfde wonderen (bijvoorbeeld van genezing) als nu en doet mensen 'in tongen spreken'. Hier houden de pinkstergelovigen sterk rekening mee.